SIEMIROWICE cz. 15

[kapija]

WSPOMNIENIE ś.p. HENRYKA STASZEWSKIEGO.
-----------------------------------------------------------
Część 1. Dzieciństwo i młodość.
Był rok 1932. Wiosna. W maleńkiej wiosce położonej około 10 km na wschód od Opatowa przy drodze Kielce - Lublin życie toczyło się normalnie. Wioska maleńka, urokliwie położona czekała na narodziny nowego mieszkańca. Trwały prace polowe, wszyscy byli zajęci bo ludzi tam mało.
8 kwietnia senną ciszę przerwał płacz dziecka. W domu państwa Staszewskich przyszedł na świat syn. Na imię dano mu Henryk.
Do dziś stoi dom w którym się wychowywał. Okolica także niewiele się zmieniła. Tylko nieliczne anteny satelitarne potwierdzają rozwój techniki która i tu dotarła.
Może wytrawne oko wędrowca jeszcze coś spostrzeże ale urok miejscowości pozostał. Popatrzmy na to teraz ...









Dzisiaj dom stoi pusty. Zapełnia się latem gdy na wakacje przyjeżdżają członkowie rodziny. Jedni - jak wnuki czy prawnuki - aby oddychać czystym, wiejskim powietrzem a drudzy aby powspominać dawne czasy, oddać się rozważaniom.
Muszę przy tym powiedzieć, że pan Henryk Staszewski miał trzech braci.
Rodzina duża więc narybku pełno. Zdjęcie wspólne ojca i braci z obejścia w Gierczycach ...



Rosnąć wśród przepięknych pól i łąk można zostać naznaczonym pierwiastkiem romantyzmu. Bo widoki są przewspaniałe. Popatrzmy ...







Do tego zapach maku zrobił swoje. Leżąc wśród kwitnących maków i patrząc w niebo można pomarzyć. Marzenia, marzenia, marzenia ...



Co dostrzegł na niebie ten młody Henryk? Co widział i co pragnął ?
Nie dowiemy się już !!! Możemy tylko gdybać bowiem połknął lotniczego bakcyla i Ikar był mu w głowie !
Tylko jak spełnić te swoje marzenia ???
Jego odczucia gryzły się w nim do tego stopnia że postanowił sobie ...
Do wsi prowadziła piękna bukowa aleja. Buk - zdrowe drzewo, Henryk - zdrowy młodzieniec. Ta droga wyprowadziła go ze wsi. Zawsze jednak z radością wracał do swoich korzeni.
Wzdychał do czerwonych buków, do pól i łąk do wody w Gierczycach.
Zobaczmy te buki jak tworzą fajną aleję ...



Podstawówka zbliżała się do końca i czas było pomyśleć o zawodzie rolnika. Tak myślała rodzina ale nie pan Henryk.
Ten młody romantyk, zakochany w Ikarze - postanowił zostać lotnikiem.
Wyprowadziła go ze wsi ta aleja bukowa. Zwyciężył bezmiar nieba, zwyciężyła wolność.
Gdzieś tam na horyzoncie widać było Dęblin ...



Koniec części 1.

[kapija]

WSPOMNIENIE ś.p. HENRYKA STASZEWSKIEGO.
Część 2. Rodzina i praca zawodowa.

... Dęblin! Nie był to czysty wyjazd do szkoły. Zwyciężyła miłość do latania. Zwyciężyła chęć bycia lotnikiem.
Taka młodzieńcza brawura, taka szarża po naukę - ucieczka ze wsi.
Czerwone buki widziały to, pola makowe szeptały o tym, tylko Henryk w swoim młodzieńczym zaparciu trwał.
Ukończył szkołę średnią i przestąpił próg Szkoły Orląt.
Był sobą !!!
Już wiedział że w powietrzu będzie wolnym, że będzie szybował jak ptak i z góry oglądał piękno naszej ziemi.
Wiedział też, że dużo nauki przed nim aby zrealizować cel. Szedł w zaparte. "Ja muszę latać" - powtarzał sobie bez przerwy. Skutecznie chłonął każdy kęs nauki. Dbał o tężyznę fizyczną. Do przodu, do przodu ...
Po latach możemy powiedzieć że osiągnął swój cel. Znał każdy detal samolotu, każdą reakcję maszyny na ruch sterów, przepisy.
I co najważniejsze - zawsze był sobą, był człowiekiem z klasą !!!
Szanował kolegów po fachu, szanował personel techniczny.
Ostatnio rozmawiałem ze starszą kadrą w Siemirowicach. Wszyscy oni już w cywilu ale pamiętają pana Henryka. Cenią jego fachowość, kunszt.
Latał na różnych typach samolotu. Popatrzmy na najstarsze ...





Zawsze uśmiechnięty, zawsze otwarty dla ludzi.
Dla niego zmiana typu samolotu nie stanowiła problemu. On to czuł, zawsze czuł się jak ryba w wodzie. Geniusz ???
Nie, normalny człowiek realizujący swoje dziecięce i młodzieńcze marzenia !!! Realizujący to co jednocześnie stanowiło połączenie pracy z pasją.
Jak w takiej sytuacji można być słabeuszem, niedorajdą ???
Nie można !!!
Pan Henryk miał kilka swoich ulubionych dziedzin. Chyba dla kontrastu wybrał wodę. Zapalony żeglarz-amator. Szkutnik.
Potrafił sam zbudować żaglówkę która robiła furorę na jeziorze Kamień.
Ta działka nad jeziorem była dla niego drugą przystanią. O ile w lotnictwie kończył lot na stojance tak żaglówką przybijał do molo.
Czyż nie jest ona piękna, zbudowana samemu ...



Woda, woda, woda ...
Ten żywioł też był przez niego opanowany. On kochał pobyt nad wodą. Zawsze na rozpoczęcie sezonu wodnego czyścił dno przy molo. Można było w ciemno stąpać po dnie i nigdy nie było szkła. Ktoś powie pedancik ???
Nie - dobry ojciec i mąż!
Z ogromnym entuzjazmen czyścił dno ...



Bo rodzina stanowiła dla niego oparcie. Wiedział, że po wyczerpującej pracy zawsze można wrócić do oazy spokoju.
Rozmawiając o jego rodzinie dotarłem do Wejherowa. Tam właśnie poznał swoją żonę ...
Owocem miłości są córki ...



Czy nad wodą latem czy w pracy zimą były one dla niego oczkiem w głowie.



Miał też inne pasje. W Siemirowicach w podziemiach Klubu Garnizonowego była ciemnia fotograficzna. To jakby drugi dla niego dom. Przesiadywał tam godzinami. Nie sam. Często była z nim córka Joanna. Zdziwiona bardzo jak w świetle czerwieni z pustego papieru wyłaniały się zarysy obrazu i cały obraz. Mogła na to patrzeć godzinami.
Pan Henryk wyczuwał piekno!!!
Jego zdjęcia do dzisiaj są ozdobą w rodzinnym albumie.
Romantyczna dusza tak fotografowała ...





Niestety nie mogę pokazać kolejnej jego pasji. Malarstwo!
W Gierczycach wiszą na ścianie jego obrazy. Obiecuję je pokazać przy najbliższej okazji. Widziałem namalowaną Ostatnią Wieczerzę.

Będąc w służbie w Siemirowicach udzielał się służbowo i społecznie. Dzieciaki z osiedla za nim przepadały. Organizował dla nich różne zabawy, zawody.
Tutaj na zdjęciu podczas jednego wyjazdu służbowego ...



Przy okazji widzimy tamten sprzęt, tamto umundurowanie.
Wspominając pana komandora Henryka Staszewskiego powoli odchodzimy od tematyki lotniczej.
Ale zaraz do niej wrócę.
Zastanawia mnie fakt, jak bogate miał on wnętrze duchowe.
Czy warto było uciekać aleją bukową z Gierczyc do Dęblina?
Ja na to nie odpowiem wprost !!!
Bo jeżeli praca zawodowa jest jednocześnie realizacją młodzieńczych marzeń, jest tym czego się chciało - to szumiące buki czy pachnące maki mogą przymknąć oko !!!
Ubrany w lotniczy uniform był zawsze rozpoznawany ... i zimą ...



... i latem ...



Zastanawiam się co pcha tych ludzi do latania ??? Najlepiej spytać ich osobiście. Pytałem kiedyś i pytam teraz. Odpowiedzi są tak różne jak różni są piloci.
Pana Henryka już nie zapytam !!!



Przeszedł w Siemirowicach wszystkie szczeble dowodzenia do zastępcy dowódcy. Awansował służbowo do Szefostwa Lotnictwa Marynarki Wojennej w Gdyni.
Latał, latał, latał ...



Pamiętaj Henryk, że na zawsze zostałeś w naszej pamięci !!!
Odszedłeś do Niebiańskiej Eskadry by tam latać, by wozić po galaktyce dusze chcące zobaczyć Pana !!!
Nie jesteś tam sam ! Towarzyszą Ci inni piloci z Siemirowic, Babich Dołów ...
Jastrzębski, Górski, Pazur, Piątek, Skubij, Bielawski ... i dziesiątki pozostałych !!!
Twój duchowy samolot przygotują do lotu technicy Kozdra, Szczepanik, Kaczorowski, Kowalski, Dubiński ... i dziesiątki pozostałych !!!

Ty tam a my tu !!!
CZEŚĆ TWOJEJ PAMIĘCI !!!



Dziękuję pani Joannie za udostępnienie zdjęć.

[kapija]

Jest już uzupełnienie pozostałych zdjęć ...
1 - fragment domu w Gierczycach ...


2 - krajobraz z wodą w Gierczycach ...


3 - domek nad jeziorem Kamień ...


4 - letnia kuchnia przy domu w Gierczycach. Ulubione miejsce pani Joanny ...


5 - piękna wieża zabytkowego kościółka w Gierczycach ...


6 - tam w samym rogu wisi obraz Ostatnia Wieczerza namalowany przez ś.p. kmdr Henryka Staszewskiego ...

[kapija]

Na koniec wspomnień ...

[dariusznu]

Kapija, pięknie uczucia ubrałeś w słowa.

[Mariusz1962]

Kapija przepięknie to zrobiłeś me gratulacje

[administrator]

===========================================

kontynuacja dyskusji "SIEMIROWICE":
http://gdynia-babie-doly.mojeosiedle.pl/viewtopic.php?t=82611

===========================================